Poésie, édition bilingue
 
Éditions Variations, 2014 
 
Εντοπία φωνή
Η Κλεοπάτρα Μακρίδου-Robinet είναι μια Κυπρία ποιήτρια της διασποράς που έμεινε στενά δεμένη με τη γενέθλια γη της. Από αυτή τη γη εμπνέεται και αυτή τη γη τραγουδάει στην ποίηση της. Ζει μόνιμα στη Γαλλία αλλά επισκέπτεται συχνά την Κύπρο απ΄όπου αντλεί δύναμη και έμπνευση. Αυτή η συχνή επαφή με τη γενέθλια γη, δημιουργεί ένα δυνατό συναισθηματικό δεσμό η αντανάκλαση του οποίου είναι φανερή στην ποίηση της.
Σε επισκέφτηκα και πάλιν
Πατρίδα
αφού η απουσία του σώματος σου
μου είναι αβάσταχτη
Να καταλάβω εκ του σύνεγγυς ήθελα
τη δύναμη της ψυχής μου
Καθώς αντιστέκεται
Στην αόρατη ύπαρξη σου
Στα κράσπεδα της Ιστορίας
…
Στους στίχους της ξεδιπλώνεται ο πόνος της γι΄αυτό τον τόπο που γίνεται ακόμη πιο έντονος επειδή ζει στη διασπορά με τις αναμνήσεις να παραμένουν ζωντανές αλλά και πικρές. Ειδικά σε αυτή τη συλλογή της, την Εντοπία φωνή, η πατρίδα κυριαρχεί, και μέσα από το στίχο της αναβλύζει η υπέρτατη αγάπη γι΄αυτή..
Εσένα μου ‘δωσαν να ντυθώ
Πατρίδα
σαν σήκωσα τα φτερά μου
μες στον χαλασμό του κόσμου
μέσα στα βράχια
ως τα βουνά
που μας συνέπαιρνε η νιότη
Υπάρχει, κάποιες φορές, ένα αίσθημα απόγνωσης σε αυτή την ποίηση που εκφράζεται δυνατά και έντονα. Είναι το αίσθημα της τραγικότητας και της ενοχής. Τραγικότητα στην οποία σύρθηκε και σέρνεται ο τόπος της και ενοχή για τις θυσίες που απαξιώθηκαν
Δούλοι εμείς
και τη ζωή μας θα δίναμε
για την αφεντιά μιας βασίλισσας
εκτός από κάτι παιδιά που πρόσφεραν
το κεφάλι τους στον βωμό
οι άλλοι, γελωτοποιοί
στο θέατρο του παραλόγου
να μην γνωρίζουμε πώς να κρύψουμε
την ενοχή μας!
Η ποίηση της Κλεοπάτρας Μακρίδου-Robinet είναι πυκνή, με πηγαία έμπνευση και αυθόρμητο το ξέσπασμα έντονων συναισθημάτων. Συνομιλεί με τον τόπο της, συνομιλεί με την ιστορία του, συνομιλεί με τους ανθρώπους του. Την ενδιαφέρουν οι ρίζες της, την ενδιαφέρουν οι ιστορικές καταβολές της.
Παρακολούθησα από την αρχή την ποιητική της πορεία και με χαρά διαπιστώνω μια ωρίμανση με τα χρόνια και χωρίς τους πρώτους πλατυασμούς. Είναι επίσης ευχάριστο που αποδίνει και σε χώρους άλλους εκτός του πατριωτικού, σε αυτούς του έρωτα και της ζωής, με στίχους άρτιους και με πολύ συναισθηματισμό. Στους οποίους υπάρχει μια λυρική πανοπλία.
Στην Εντοπία Φωνή υπάρχει μιας μορφής ολοκλήρωση της ποιητικής της πορείας με την έννοια της ώριμης έκφρασης και της ποιητικής σφραγίδας να επιβεβαιώνεται. Υπάρχει κάτι αληθινό και πηγαίο σε αυτή τη συλλογή.
Απόδημος χρόνος, απόδημη ποίηση, κι όμως βαθιά ελληνική, βαθιά κυπριακή. Γεννημένη μέσα από τη γη της Κύπρου, η φωνή της.
Πατρίδα
Στάζω αίματα ακόμη
από το σώμα Σου
και γονατιστή
πιστή στην ανάμνηση Σου
ξαναζώ τα πάθη Σου
Κάθε που η αναπνοή σου κοντεύει.

Κι αλλού συνεχίζεται το ίδιο υπαρξιακό άγχος για την πατρίδα, για τη γενέθλια γη:

Αγωνίζομαι
διασχίζοντας τους αιώνες
και τις μορφές των αγαλμάτων
να βάλω βάλσαμο στις πληγές σου
ν΄ανοίξω τους κύκλους σου
ν΄απλώσω τα χέρια μου
να τα χώσω στο νερό
της Ανατολικής θάλασσας
ενώ η παλλίροια
με την εκκωφαντική σιωπή της
τ΄απωθεί.

Ποίηση αγωνιστική λοιπόν μέσα από την Εντοπία Φωνή με πολλαπλά μηνύματα και πολλαπλούς αποδέκτες. Και μια αγάπη που ξεχειλίζει κι απλώνεται πάνω από το πληγωμένο σώμα αυτού του νησιού που αγωνίζεται να ζήσει. Και θα ζήσει, κόντρα στον αβδηριτισμό και το συβαριτισμό αλλά και κόντρα στη ξένη επιβουλή, καθώς η ωραία ζωή είναι αυτή που δεν έχει ζήσει ακόμη.

Στέφανος Κωνσταντινίδης
Μόντρεαλ, Μάρτιος 2019