"Ο νέος καθηγητής Θεόδωρος Π. διορίζεται και διαπορθμεύεται εις νήσον Ελληνικήν. [Λέγεται νήσος Πορφυρή. Προς βοράν της Αφρικής. Υπό την θάλασσα.] Το μυθιστόρημα διαπραγματεύεται το πρώτο του εικοσιτετράωρο στο νησί, όπου θα ζήσει όλη του τη ζωή στο παρελθόν και στο μέλλον της, όλη την ελληνική πραγματικότητα, την παράδοση και την ιστορία της μέσα σε μια πυρετώδη και θαυμαστή κατάργηση του χρόνου και του χώρου, χωρίς να πεύει να είναι ο λόγος ρεαλιστικός και ο χώρος υπαρκτός. Τόλμημα και ως ένα σημείο επίτευγμα [...] το "Λειμωνάριο" δεν είναι ένα τυχαίο βιβλίο και ο συγγραφέας του είναι μια παρουσία στα γράμματά μας."



(Στέφανος Τασσόπουλος, "Εξόρμηση", 16 Νοεμβρίου 1974)