Η λέξη "αγαθος" μπορεί να διαβαστεί Αγάθος ή αγαθός. Και μπορεί να σημαίνει - απλούστατα - Αγάθος, αλλά επίσης "καλός" ή "αγαθιάρης". Αυτά τα πολύπλοκα, καθώς και άλλα πολλά μυστήρια, πρόσκαιρα ή αιώνια, δεν τα ξέρει και δεν μπορούσε να τα ξέρει ο μικρός Ιερεμίας, που μεγαλώνει στην επαρχιακή Αργυρούπολη της εμφυλιακής και μετεμφυλιακής Ελλάδας. Τα μαθαίνει σιγά σιγά - πότε κεφάτα, πότε συγκλονιστικά, πότε επώδυνα, κυρίως όμως κατόπιν εορτής, αμφιρρέποντας αβέβαιος ανάμεσα σ' έναν απολλώνειο μέντορα κι έναν διονυσιακό σύντροφο. Το μυθιστόρημα αυτό είναι, ας πούμε, μια παλιά φωτογραφία της θλιβερής, μωροφιλόδοξης και αθώας ελληνικής Επαρχίας του ΄50, μ' έναν έκπληκτο έφηβο μες στη μέση. Κατά τα άλλα, τα πρόσωπα, οι τόποι και τα γεγονότα είναι εντελώς φανταστικά. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)