Τελικά, είτε ως επιλογή είτε ως επιβεβλημένη κατάσταση, ο μονήρης βίος δεν είναι παρά μια διηνεκής άσκηση ελευθερίας. Και φυσικά μόνο αν είναι, ή επειδή ακριβώς είναι, κάποιος ποιητής, αποφασίζει αν διασχίσει αυτή την έρημο. Φτιαγμένος δηλαδή από ευγενές ανθεκτικό μέταλλο. Πρόκειται για την ίδια πάντα αρχή των ταγμένων και των υπολοίπων. Τους πρώτους να μην τους χαιρετά κανένας, αλλά και να μην τους κλαίει. Γιατί είναι πεισματάρηδες και δεν καταδέχονται ούτε τα υποκατάστατα ούτε να μιλήσουν γι' αυτό που κουβαλάνε και οι άλλοι νομίζουν, τόσο σφαλερά, ότι είναι ο σταυρός τους. Βεβαίως θα περάσουν τη ζωή τους πάνω σ' ένα τεντωμένο σκοινί. Πάνω σ' ένα τεντωμένο σκοινί θα κυνηγήσουν, με πάθος και συνέπεια, την τελειότητα των ερώτων τους. Ξέροντας από πριν καλά ότι στην άλλη άκρη τους περιμένει η άκρα μοναξιά, το τίμημα για την ύβριν που ήδη έχουν διαπράξει. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)