Ο Θεοδωρόπουλος τοποθετεί τον φιλοσοφικό του μύθο σε μια μεταβατική ιστορική περίοδο, την ρωμαϊκή αρχαιότητα, όπου εξακολουθεί να θριαμβεύει, πριν από τον προαναγγελθέντα θάνατο του παγανισμού, η "πρωτόγονη" πίστη στις αναλογίες και τα επιφάνια, στις μεταμορφώσεις και τις δαιμονοληψίες. Είναι ένας κόσμος ενιαίος όπου όλα εξηγούνται, όλα αποκαλύπτουν τη σημασία τους. Σ' αυτόν τον κόσμο, όπου δεν υπάρχει εμφανής διαχωρισμός ανάμεσα στο είναι και τη φύση, δημιουργείται μια ρωγμή.