"Προχτές ο Κοντόλαιμος είχε δοκιμάσει να σκοτώσει τον γιατρό με μια πέτρα. Σήμερα ο Καρζής θέλησε να αφήσει να πνιγεί ο μηχανικός. Ναι, ο θάνατος είχε μπλεχτεί κατά πολύ περίεργο τρόπο στην εύθυμη συντροφιά μας. [...]
"Θυμήθηκα όσα είχα ακούσει από τον ηγούμενο της Μονής Διονυσίου και από τον τραπεζικό συνάδελφό μου των Καρυών, γι' αυτόν. Θυμήθηκα τη φράση του πρώτου: "Οι Γερμανοί λύσσαξαν να βρουν τον Σταυρό των Κομνηνών, έκαναν μπλόκα και σχολαστικές έρευνες, αλλά δε βρήκαν τίποτε".
Άρα, ο κλέφτης δεν είχε προφτάσει να τον βγάλει από το Άγιον Όρος, τον είχε αφήσει εκεί, τον είχε κρύψει γύρω στο Μοναστήρι. Ο Τίμοθυ όμως φαινόταν πολύ νέος για να είναι αυτός ο ίδιος που τον είχε κλέψει τότε. Ο Κοντόλαιμος, πάλι; Ποια ανάμειξη μπορούσε να έχει σε αυτή τη δουλειά ο πλούσιος μηχανικός; Και η Ντόρα; Η Ντόρα, ναι, αυτή τα ήξερε όλα. Αλλά δε θα μιλούσε με κανέναν τρόπο. [...]
"Πόσες ιστορίες και πόσα πάθη κρύβονταν στη μικρή αυτή συντροφιά! Ο Καρζής μισούσε τον άντρα της αγαπημένης του. Ο Αρλιώτης τον εραστή της γυναίκας του. Η Λίζα ζήλευε. Ο Τίμοθυ σίγουρα θα ήταν έτοιμος να σκοτώσει για το θησαυρό που είχε κλέψει και του τον έκλεψαν. Κι εγώ;"
Ένας νεαρός υπάλληλος τραπέζης, ένας ηγούμενος, δύο "πολυτελείς " γυναίκες, οι σύζυγοι και οι εραστές τους, μαζί κι ένας μυστηριώδης " Άγγλος " συνταξιδεύουν για το Άγιον Όρος. Κάποιος από την εύθυμη συντροφιά σκοτώνεται. Από τον ζηλότυπο σύζυγο; Τον απελπισμένο εραστή; Τον άνθρωπο που έχει ορκιστεί να εκδικηθεί για τα μαρτύρια που τράβηξε τον καιρό της Κατοχής; Πρόκειται πράγματι για ταξίδι τουρισμού ή μήπως η αθώα αυτή πρόθεση κρύβει κάτι σοβαρότερο; Μήπως στην άκρη του μυστηρίου βρίσκεται ο θρυλικός Σταυρός των Κομνηνών, που τον είχαν κλέψει οι Γερμανοί από μια αγιορείτικη μονή του Αγίου Όρους;
Ένα από τα δημοφιλέστερα και πολυδιαβασμένα μυθιστορήματα του Γιάννη Μαρή, η "Περιπέτεια στο Άγιον Όρος" πρωτοδημοσιεύτηκε το 1959 σε 93 συνέχειες στην εφημερίδα Ακρόπολις και αργότερα, το 1960, στην Απογευματινή με τον τίτλο "Ο Σταυρός των Κομνηνών".