Η κρίση χρέους σηματοδοτεί την κατάρρευση ενός μοντέλου πλασματικής ανάπτυξης, το οποίο, όπως εξελίχθηκε, είχε ως χαρακτηριστικά του την κλεπτοκρατία, τη σπατάλη, τον ανορθολογισμό, τον παρασιτισμό, την αυθαιρεσία και την ατιμωρησία. Μαζί μ' αυτό το μοντέλο καταρρέει και το ανομολόγητο κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στην άρχουσα τάξη και στα μικρομεσαία στρώματα, το οποίο αποτέλεσε το υπόβαθρο αυτού του μοντέλου. Εκτός από την ιθαγενή πτυχή της κρίσης, όμως, υπάρχει και η ευρωπαϊκή. Η Ελλάδα δεν είναι το μαύρο πρόβατο της Ευρωζώνης, όπως ισχυριζόταν το ευρωπαϊκό ιερατείο. Είναι ο πιο αδύναμος κρίκος μιας όχι και τόσο στέρεας αλυσίδας. Το ευρώ απειλείται από τη συστημική κρίση του. Η Ελλάδα έχει σήμερα μετατραπεί σε πειραματόζωο. Είναι η πρώτη χώρα-μέλος της ΕΕ όπου εφαρμόζεται η θεραπεία-σοκ και επιχειρείται η αποδόμηση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου. Από την έκβαση του πειράματος θα κριθεί το μέλλον όχι μόνο των κοινωνιών της ευρωπαϊκής περιφέρειας, αλλά και των κοινωνιών του ευρωπαϊκού πυρήνα.