Ο "Μάγκας" της Πηνελόπης Δέλτα (πρώτη έκδοση 1935) έχει διαβαστεί από γενεές επί γενεών αναγνωστών και παρά την προχωρημένη ηλικία του δεν έχει χάσει το παραμικρό από τη φρεσκάδα και τη δροσιά του. Ξεφυλλίζω την καινούρια (26η) έκδοση της Εστίας, που περιλαμβάνει εκτός από το χρονολόγιο του φιλολογικού επιμελητή Αλ. Π. Ζάννα κι ένα αισθαντικό επίμετρο του πεζογράφου Βασίλη Πεσμαζόγλου, και σκέφτομαι τη δύναμη την οποία μπορεί να κερδίσει η λογοτεχνία κατά την πορεία της μέσα στον χρόνο, αν διαθέτει γερά πατήματα και αληθινό τσαγανό. Ο Μάγκας, ένας καλοζωισμένος σκύλος, βγαίνει από την ασφάλεια του αρχοντικού του και περιπλανιέται στις αθηναϊκές γειτονιές, όπου θα γνωρίσει από πρώτο χέρι τη φτώχεια, τη στέρηση και την πείνα, αλλά και την τρυφερότητα ή την αγάπη. Ο Μάγκας δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά ή εφήβους. Χρησιμοποιώντας έναν απλό, μα ιδιαίτερα αποτελεσματικό ζωομορφισμό, η Δέλτα κατορθώνει να δώσει με χιούμορ το καθημερινό στίγμα της εποχής της, ασκώντας, όπως παρατηρεί ο Πεσμαζόγλου, "ένα είδος κοινωνικής κριτικής": οι ανισότητες δεν ανάγονται σε κάποια φυσική τάξη πραγμάτων και τα οικονομικά προνόμια δεν εγγυώνται την ευτυχία. Εκείνο το οποίο οφείλει πάνω απ' όλα να μη λείψει είναι ο εφησυχασμός. Και ο Μάγκας είναι ένας κάθε άλλο παρά πλαδαρός και εφησυχασμένος σκύλος. (Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Ελευθεροτυπία, 25/9/2010)